Sezon na życie

Drogi Autorze, wiesz, czytam tę książeczkę jak zaproszenie do wędrówki. Może nawet bardzo mi się przyda takie wędrowanie z Tobą, przyglądanie się temu, co zauważymy, słuchanie, jak Ty to widzisz, co sobie teraz czy kiedyś pomyślałeś, przemyślałeś i nie wiesz do końca, co o tym myśleć. Jak to w życiu. (…) Przeczytajcie sami i powędrujcie z nami. Może do najważniejszych dla mnie rozdziałów. Do Magdaleny, jak spotyka się jej spojrzenie ze wzrokiem Jezusa. I niezwykle piękne dla mnie uwagi – tak głębokie i ważne, i piękne, że bałbym się tych myśli streszczać. I o Emaus. Dla mnie szczególna opowieść. I tu naprawdę bardzo niezwykłe porównanie Ostatniej Wieczerzy oraz wieczerzy w Emaus z dwoma uczniami już po Zmartwychwstaniu. I te myśli o Eucharystii, którą to wieczerzę odprawiasz przy ołtarzu… (…) Wiele do przemyślenia w tym wędrowaniu z Twoją książką. I z Tobą, mój Przyjacielu, Autorze. Piękna to wędrówka, choć czasami chciałbym się posprzeczać, bo inaczej widzę. Ale jest o co. Nieraz muszę przetasować w sobie już tak pięknie poukładane puzzle na eleganckim obrazeczku. Życie, sztuka, wędrowanie… I szukanie tego Kogoś, kto się za tym kryje.

Ernest Bryll