Samotna pani z Dulwich

Narracja rozpoczyna się w lecie 1919 roku, gdy główny bohater spotyka starszą panią Legge w uzdrowisku Haréville. Pani Legge opowiada mu historię swojej przyjaciółki, pani Harmer, która mieszka w Dulwich. Oliver Mostyn, jedna z centralnych postaci, to człowiek o niezwykłej życiorysie – pół-Irlandczyk, podróżnik i poszukiwacz przygód, który mimo wielu prób i przedsięwzięć nigdy do końca nie osiągnął sukcesu. Jego życie pełne jest bliskich zwycięstw i bolesnych porażek, które kontrastują z jego jedynym udanym przedsięwzięciem – małżeństwem z Dolores Foyle, piękną i inteligentną Amerykanką.

Dolores, niegdyś olśniewająca blondynka, poświęciła życie na zmagania, by związać koniec z końcem, wychowując trzy córki i dbając o dom w Londynie. Jej córki, każda z innymi aspiracjami i losami, dodają głębi fabule: Teresa, arystokratka, której życie po małżeństwie zbankrutowało; Agnes, żona dyplomaty, oraz Zita, najmłodsza i najbardziej tajemnicza, która wychodzi za bogatego bankiera Roberta Harmera.

Baring kreśli swoje postacie z wielką precyzją, tworząc skomplikowane relacje międzyludzkie i sytuacje pełne emocji. Małżeństwo Zity z Harmerem, które miało być ucieczką od biedy, staje się źródłem niespodziewanych wyzwań i rozczarowań. Żyjąc w wiejskim domu, Zita odkrywa, że jej mąż prowadzi życie pełne sekretów, a brak wymiany myśli i zainteresowań między nimi staje się coraz bardziej widoczny.

Samotna pani z Dulwich to nie tylko fascynująca powieść obyczajowa, ale również głęboka analiza społeczna tamtych czasów. Baring z wnikliwością obserwatora ukazuje trudności, z jakimi borykają się kobiety, ich zależność od mężczyzn i społeczne konwenanse.