Pisma tom 7 Wzywając Pana

Czerpiąc z wielkiego korpusu dzieł Giustinianiego, na stronicach niniejszego tomu chcemy przedstawić małą próbkę jego solilokwiów. Ograniczymy się tutaj do napisanych w młodości, a zwłaszcza do tych, które zostały datowane przez samego autora. Oto ich wykaz:

– Rozmyślanie o wyrzeczeniu się swych dóbr i samego siebie, Jerozolima 1507 (Pensiero 1507);

– Wyznanie swych grzechów, pomiędzy 4 lipca a 6 sierpnia 1510 (Confessione);

– Rozmyślanie o bojaźni Bożej, koniec grudnia 1510 (Pensiero sul timore);

– Rozmyślanie o dobrodziejstwach i o miłosierdziu Boga, koniec grudnia 1510 (Pensiero sui benefici);

– Modlitwa codzienna do odmawiania przed psalmodią eremicką, koniec grudnia 1510 (Preghiera 1510);

– Rozmyślanie o prawie zakonnika do zmiany miejsca, 9 czerwca 1515 (Pensiero 1515);

– Piotr, Paweł, 25 grudnia 1515 (Pietro);

– Krótkie postanowienie, 25 grudnia 1517 (Proposito);

– Rozmyślanie o poznaniu Boga i o miłości do Niego, 4 kwietnia 1518 (Pensiero apr. 1518);

– Rozmyślanie o sprawiedliwości i o miłosierdziu Boga, maj 1518 (Pensiero mag. 1518);

– Rozmyślanie o konieczności poznania swych mroków przed wzniesieniem się do światła Bożego, 1518.

Zamiłowanie Giustinianiego do tej szczególnej formy literackiej, doskonałe rezultaty, jakie w niej osiągnął, oraz teoretyczna podbudowa, jaką jej nadaje, to kwestie dobrze znane / Lorenzo Barletta EC