Od modlitwy do kontemplacji

Brat Leonhard Lehmann OFMCap – w swojej nowej książce wydanej przez Wydawnictwo Serafin – proponuje nam podróż po drogach modlitwy św. Franciszka i jego naśladowców. Czy św. Franciszek był kontemplatykiem? Autor udziela odpowiedzi twierdzącej. Był on jednak człowiekiem modlitwy niezwykłym, niemieszczącym się w tradycyjnych kanonach.

Modlitwę Franciszka wyróżnia spontaniczność i uczuciowość. Zdaje się dać pochłonąć cały duchowi, który unosi go ku Najwyższemu. Niekiedy jego modlitwa jest pełna słów uwielbienia, innym razem jest to proste trwanie w milczeniu w Bożej obecności.

Franciszek uczy nas, że modlić się możemy w każdych okolicznościach życia, że spotkanie z Bogiem może być proste i spontaniczne, a równocześnie niesamowicie głębokie. Najpiękniej wychwala on Stwórcę w Pieśni słonecznej – utworze napisanym niedługo przed śmiercią, gdy Franciszek był już całkowicie niewidomy. Wychwala Boga za słońce, za piękno stworzenia – pokazując nam, że relacja z Bogiem może być silniejsza niż jakiekolwiek trudności życia i życiowe dramaty.

Bóg prowadzi modlącego się Franciszka po ścieżkach życia, by ten mógł ostatecznie znaleźć wytchnienie, trwając w obecności Pana. Czyż Bóg nie objawił się jako TEN, KTÓRY JEST? W Nim, żyjemy, poruszamy się i jesteśmy (Dz 17,28). Modlitwa zatem to nie obowiązek, ale czas uświadomienia sobie prawdy o własnej kondycji i Bożym Miłosierdziu, to moment wytchnienia, oddechu Bogiem, by w Jego świetle i Jego mocą iść ku coraz głębszemu zjednoczeniu z Nim samym.

Droga od modlitwy do kontemplacji to duchowe zadanie dla każdego z nas. Bóg pragnie mieć czcicieli, którzy będą oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie (J 4,23). Biorąc w dłonie Franciszkowe wskazówki, z pewnością wypełnimy to wezwanie i nakaz Jezusa.