Poprzez ziemię ukochałam niebo

Błogosławiona Natalia Tułasiewiczówna jest jedną z dwóch świeckich kobiet z grupy 108 polskich męczenników II wojny światowej, beatyfikowanych 13 czerwca 1999 roku przez Jana Pawła II. Zapiski stanowią przede wszystkim dokument życia duchowego, poświadczający dojrzewanie Natalii do podjęcia dobrowolnej ofiary męczeństwa i śmierci w jedności z Chrystusem cierpiącym i umierającym na krzyżu.  

Wrażliwa na piękno, uzdolniona artystycznie wierzyła, że zdoła „wyśpiewać prawdę swej duszy”. Pisała wiersze, bo czuła jak wiele ma w sobie „poezji miłości”. Pragnąc harmonii słowa i czynu, musiała stwierdzić, że „najpiękniejszą poezją jest życie”. Słowem niosła naukę i pociechę, wychowywała, radziła, jednoczyła podzielonych.